"მომღერალი რომ არ გამოვსულიყავი, მეცხვარე გავხდებოდი"

თემურ წიკლაური: საკურთხეველში რომ შევედი, ვიგრძენი, რომ უფალთან ვიყავი და არაფერზე აღარ ვფიქრობდი"

მომღერალი თემურ წიკლაური ორი წელია, რაც ლურჯი მონასტრის სტიქაროსანია. მისი აზრით, ასეთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღება უფლის ნებით გადაწყდა. თუმცა არც იმას გამირიცხავს, რომ მისი პოპულარობაც უფლის სურვილით მოხდა.

-ბ–ნო თემურ, მომაბეზრებელი ხომ არ არის, ამდენი თაყვანისმცემელი რომ გყავთ?
–პოპულარობა დიდი პასუხისმგებლობაა. თუმცა, ცხოვრებას და ადამიანის ყოფაც დიდ პასუხისმგებლობას მოითხოვს. წარმატება უეცრად ჰაერიდან არ მოდის. ძალიან ბევრი ფაქტორი მოქმედებს პიროვნების პოპულარობაზე. ეს ფაქტორები კი რაღაცის საფუძველზე იქნება. მთავარი ჩემი ხალხია, რომლისგანაც სიყვარულს და სითბოს ვგრძნობ და მეც სიყვარულით ვპასუხობ.
–რა უნდა გააკეთოს დამწყებმა მომღერალმა, პოპულარობა რომ მოიპოვოს?
–აქ არ არის განსაკუთრებული რეცეპტი, რომ ეს ასე გააკეთე და წარმატებული გახდები. მომღერლის წარმატებისთვის საჭიროა "ცოტა ხმა, ცოტა სმენა და ბევრი სინდის–ნამუსი". ძალიან მნიშვნელოვანია რას იმღერებ, რა სიტყვას მიაწვდი შენს მსმენელს, პირველ რიგში კი ღმერთს. თუ შენი სიმღერა პირველ რიგში უფალს არ უძღვენი, ხალხი შენს სიმღერას ვერ გაიგებს. სიმღერას, ანუ სიტყვას და მუსიკას ერთად აღებულს, დიდი დაფიქრება და სინსის–ნამუსი სჭირდება. ხალხი ამას კარგად გრძნობს. ამიტომ შენი ერის სულიერებაში ჩაწვდომა მომღერლისათვის აუცილებელია. უპირობოდ უნდა გიყვარდეს შენი ხალხი. ანსამბლი "ივერია" ასეთი იყო, არის და იქნება.
–საჭიროა თუ არა ფონოგრამა?
–ფონოგრამა არასოდეს დამჭირვებია, ვისაც სჭირდება ხალხი ხედავს და შესაბამისადაც აფასებს მათ. ისე კი ტელევიზიით გადაღების დროს ხარისხის გამო ფონოგრამა აუცილებელია. ტელევიზიას და კინოგადაღებას სჭირდება ფონოგრამა. თუმცა ჩემი პრინციპიდან გამომდინარე, ყოველთვის ვცდილობ ვიმღერო "ცოცხლად".
–ბ–ნო თემურ, თქვენთვის ხშირად იწერება სიმღერები. ყოფილა ისეთი შემთხვევები, როცა სიმღერა ძალიან შეგყვარებიათ ან მოგწონებიათ?
–თუ იმღერე, გამოდის, რომ სიმღერა მისაღებია. 40 წელია, სცენაზე ვდგავარ, რათქმა უნდა, ყველა არ მოგეწონება. ხანდახან კომპრომისზე უნდა წახვიდე, რათა სხვას არ აწყენინო. არის სიმღერები, რომლებიც იმ პერიოდში მოგწონდა, მაგრამ ახლა არა. ეს შეიძლება იმან განაპირობოს, რომ იმ დროს სხვა მოთხოვნილებები, სხვა განწყობა იყო. მერე კი ეს ყველაფერი შეიცვალა. სიმღრიას აუდიო ჩანაწერსაც დიდი მნიშვნელობა აქვს. თუ განწყობა არ გაქვს სიმღერას კარგად ვერ ჩაწერ. ამავე დროს უფალსაც უნდა სურდეს შენი წარმატება. თუ უფალს არ სურს, არაფერი მოხდება. უფლის ნებაა ყველაფერი, რაც ამ ქვეყნად ხდება.
–თუ ყოფილა ისეთი შემთხვევა, რომ თქვენ სიმღერის განწყობაზე არ იყავით, მაგრამ სცენაზე აუცილებლად უნდა გამოსულიყავით და გემღერათ?
–ეს ძალიან პირადული საკითხია. რათქმაუნდა, იყო შემთხვევები, როცა სიმღერის ხასიათზე არ ვიყავი, მაგრამ მაინც გამოვდიოდი. 40 წლის მანძილზე ანსამბლმა "ივერია" შეინარჩუნა ძირითადი ბირთვი, არ დაიშალა და ერთმანეთი არ შეჭამა. არც ოპოზიცია გახდა და არც პოზიცია. 12–მა კაცმა შევქმენით 4 მიუზიკლი, 22 პროგრამა. აღარაფერს ვამბობ სოლო კონცერტებსა და გასტროლებზე. ჩემი მოვალეობაა უფლის და ხალხის სამსახური. ამ პრინციპით გამოვდიოდი ყოველთვის სცენაზე.
–ბ–ნო თემურ თქვენ სტიქაროსანიც ბრძანდებით. როგორ მოხდა თქვენი სტიქაროსნად გახდომა?
–დიახ, 2 წელია, რაც სტიქაროსანი ვარ და ღვთის მსახურებაშიც ვიმყოფები. უფალს ვემსახურები, ეს ჩემთვის დიდი პატივია. ეს მოხდა უფლის ნებით. ჩემმა მამაომ აწგანსვენებულმა მამა გრიგოლმა (ლურჯ მონასტერში მსახურობდა), მომიწოდა, რომ სტიქაროსანი გავმხდარიყავი. მისი ხელდასმით და კურთხევით მეც დავეთანხმე. სამღვდელოების წარმომადგენელი ღვთის შეგონებით საუბრობს და უფკლება არ მქონდა უარი მეთქვა, მორჩილად ვემსახურები ჩვენს იესო ქრისტეს, ეკლესიას და ხალხს.
– როდესაც პირველად შეხვედით საკურთხეველში, რა იგრძენით?
საკურთხეველში ადრეც ვიყავი შესული, სანამ სტიქაროსანი გავხდებოდი, მაგრამ ეს ხდებოდა გაუაზრებლად და შეუგნებლად. მაგრამ როცა გააზრებულად და შეგნებულად შევედი, აქ უკვე ცვლილება მოხდა. შესვლის მომენტი მახსოვს, ღვთისმსახურების დასრულების შემდეგ მივხვდი, თუ რაოდენ დიდი გზა გაქვს გასავლელი, რათა სულიერად ამაღლდე. ეს განუსაზღვრელი განცდაა. მადლობა ლურჯი მონასტრის სტიქაროსნებს და მღვდელმსახურებს თანაგრძნობისა და დახმარებისათვის.
–კომუნისტების დროსაც ასეთი მორწმუნე იყავით?
–ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ მუხლებგადატყავებული დავდიოდი ეკლესიაში, თუმცა იმასაც ვიტყვი, რომ რწმენა საჩვენებელი არ არის. უფალი გვეუბნება: "ილოცე ისე, რომ არავინ დაგინახოს, რამეთუ მამაშენი გხედავს და იგი განსაზღვრავს, შენ როგორი ხარ". კარგია ამდენი მრევლი რომ ჰყავს ეკლესიას. ადრე მოხუცები უფრო მეტნი იყვნენ ეკლესიაში, ვიდრე ახალგაზრდები. ახლა ახალგაზრდები სჭარბობენ ხანდაზმულებს. კომუნისტების დროს მატი იდეოლოგიის წინააღმდეგ რომ წასულიყავი, გაგანადგურებდნენ, ჩაგკეტავდნენ, არ გაგიშვებდნენ გასტროლებზე და მრავალი სხვა.
– მომღერალი რომ არ გამოსულიყავით რა პროფესიას აირჩევდით?
–ცხვარში წავიდოდი. მეცხვარე გავხდებოდი. თუმცა ცეკას მდივანის ვერ გამოვიდოდი, რადგან პარტიის წევრი არასოდეს ვყოფილვარ. კომკავშირელიც სხვის დასანახად ვიყავი. მოკლედ ღვთის ნება რაც იქნებოდა, ის გავხდებოდი. ალბათ ღვთის ნება იყო მომღერალი გამოვსულიყავი, რადგან ბავშვობიდან ვმღერი...
–თქვენ ბევრ ქვეყანაში ხართ ნამყოფი. რომელ ქვეყანაში იცხოვრებდით?
–მხოლოდ საქართველოში. მქონდა შესაძლებლობა სხვა ქვეყანაში მეცხოვრა, მაგრამ არ მოვისურვე. საქართველოს გარდა არსად ვაპირებ ცხოვრებას. გამოვიარე ყველა ის გაჭირვება რაც ჩემს ქვეყანაში ხდებოდა, მაგრამ ჩემი ქვეყნისთვის არ მიღალატია. საქართველოში სხვანაირი ღვთის მადლი ტრიალებს, რადგან ის ღვთისმშობლის წილხვედრი ქვეყანაა. აქ მარხია უფლის კვართი. წმინდა გიორგი გვფარავს, თუმცა როცა ათონის მთაზე ვიყავი, იმდენად მოვიხიბლე იმ სიდიადით და სიწმინდით, რომ იქ დარჩენა მომინდა., მაგრამ ბოლოს მაინც საქართველო ვარჩიე. ალბათ ესეც უფლის ნება იყო.