понедельник, 7 ноября 2011 г.

მეფე არწივი და ფიროსმანი, ასე ძალიან რამ შეგვაყვარა?! - დიდი თემო წიკლაურის დიდი კონცერტი


შეუძლებელია ქართველი გერქვას, ქართველად გრძნობდე თავს და ამ დიდი ქართველის შემოქმედება არ მოგწონდეს, არ მოგწონდეს მისი ნაღდი ქართული, ვაჟკაცური ხმა, არ მოგწონდეს მისი ბუნება, მისი ქართველობა, შეუძლებელია ქართველად გრძნობდე თავს და ემოციების გარეშე უსმენდე მის შესრულებულ "იარონ"-ს, "გააჩერე დედამიწა ჩავდივარ"-ს (რომელიც სხვათაშორის თანამედროვე ახალგაზრდობის "ძააან ტაკოი ტიპებს" ურთიერთობის სლოგანად გაუხდიათ და აზრზეც არ არიან საიდანაა ეს სიტყვები!)
თემო წიკლაურმა სოლო-კონცერტი დიდ საკონცერტო დარბაზში ჩაატარა და 2500 მაყურებელი ემოციების გარშემო შეკრიბა, ქართველობა გაახსენა და სულიერი სიძლიერე შემატა, - ყოველშემთხვევისთვის ასეთი საბრძოლო განწყობითა და გრძნობით გამოვედით ჩვენ დარბაზიდან. მიუხედავად იმისა, რომ ორი დღით ადრე თემო წიკლაურმა ამომწურავად უპასუხა ყველა შეკითხვას ბესო ჩუბინიძის საავტორო გადაცემა `პირისპირ`-ში (იხილეთ ჩანაწერი) მაინც გაჩნდა კონცერტის შემდეგ ერთი კითხვა - საიდან აქვს ამ ადამიანს ამხელა ენერგია, რომ ერთმა 2500-ს გაუნაწილა?
რაც შეეხება კონცერტის არაემოციურ ნაწილს - ასეთი უბრალოდ არ ყოფილა, ორ მოქმედებად დადგმული საღამო (ჯემალ ბაღაშვილის რეჟისორობითა და ბასა და თამარ ფოცხიშვილების ხელშეწყობით) ერთი კარგი ქეიფის სუფრასავით გათავდა, ქართულად, წესების დაცვით და არც არავის შეუცხადებია ის, რომ მომღერალს რამდენგანმე ტექსტი აერია, ემოციები ვერ დაფარა, წაუცეკვა, წაუღიღინა :) – მოკლედ ფაქტი იყო, რომ თემო წიკლაური თავს ისე გრძნობდა სცენაზე როგორც საკუთარ სახლში, ან რა გასაკვირია როცა ის ამ სცენაზე 40 წელია დგას?! და მითუმეტეს მაშინ, როცა მეუღლე და შვილი გვერდით ყავდნენ, რომლებთან ერთადაც ემოციური სიმღერებიც შეასრულა. უდაოდ დიდი იყო დედისადმი მიძღვნილი სიმღერა და რომ შეიძლებოდეს, ის დედის ჰიმნადაც უნდა აღიაროს ვინმემ, ან უბრალოდ ყველამ საკუთარ დედას უნდა მიუძღვნას და შეძლოს ვინმემ ხშირად მოასმენინოს ქუჩაში, ბირჟაზე, თუნდაც სუფრაზე შეკრებილ ახალგაზრდა ქართველ ვაჟკაცებს (!) საკუთარი დედის გინება ვაჟკაცობის დარად რომ გაუხდიათ!
ეს, თემო წიკლაურის კონცერტი იყო - თავის ხუმრობით, თავის დიდი ბავშურობით (თუმცა წელს მას 65 წელი შეუსრულდა), თავის ერთგულებით და თავის სიყარულით სამშობლოსადმი, რომელსაც საქართველო ჰქვია და რომელიც ზუსტად, რომ მისნაირების გადასარჩენია, კაცების - რომელსაც ეროვნული სულისკვეთება შერჩათ და მისი განაწილება სხვებისთვისაც შეუძლიათ!
მადლობა თემო, რომ არსებობ და შეგიძლია სხვასაც ასწავლო, ქართველობა, ვაჟკაცობა და ერის სიყვარული, - კიდევ დიდხანს იმღერე თემო. . .
დიახ! თემო და არა ბ-ნო თემო, რადგან შენ ყველა ნაღდი ქართული ოჯახის წევრი უნდა იყო!

Комментариев нет:

Отправить комментарий